چه‌چیزی این ساختار سهموی غیرمعمول را ایجاد کرده است؟ این حفره درخشان که با نام LDN 1471 شناخته می‌شود، توسط ستاره‌ای که درحال شکل‌گیری است، ایجاد شده. این ستاره نوزاد که به‌شکل منبع نورانی در رأس این ساختار سهمی‌گون دیده می‌شود، یک پیش‌ستاره (Protostar) است.
// Wait for the DOM content to be fully loaded
document.addEventListener(“DOMContentLoaded”, function() {
var targetElement = document.getElementById(“digiad-9f021ca8ceb210361b673c009a749407”);
var observer = new MutationObserver(function(mutationsList) {
// Check each mutation in the list
for(var mutation of mutationsList) {
if (mutation.type === ‘childList’) {
if (mutation.addedNodes.length > 0) {
targetElement.style.minHeight = “152px”;
}
}
}
});
var config = { childList: true };
observer.observe(targetElement, config);
});
این پیش‌ستاره، در آغاز مرحله‌ای از حیات خود، با ایجاد جریان‌های شدید باد ستاره‌ای، محیط اطرافش را شکل داده. این بادهای ستاره‌ای با گاز و غبار اطراف در ابر مولکولی برساووش برخورد کرده و باعث درخشش این ناحیه شده‌اند.
در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟
در تصویر، تنها یک سمت از این حفره قابل‌مشاهده است؛ چرا که سمت دیگر آن توسط غبار تاریک پنهان شده. شکل سهمی‌گون این ساختار به‌دلیل گسترش تدریجی حفره‌ای است که توسط باد ستاره‌ای ایجاد شده و در طول زمان پهن‌تر شده است.
علاوه‌براین، دو ساختار دیگر در دو طرف پیش‌ستاره به چشم می‌خورند که به‌عنوان اجرام هربیگ-هاروو شناخته می‌شوند. این اجرام نیز به‌دلیل تعاملات جریان‌های باد ستاره‌ای با مواد اطراف به وجود آمده‌اند.
این ساختار اولین بار توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر شناسایی شد و اکنون با جزئیات بیشتری توسط تلسکوپ فضایی هابل به تصویر کشیده شده است.
بااین‌حال، علت ایجاد خطوط و شیارهای قابل‌مشاهده روی دیواره‌های این حفره هنوز ناشناخته باقی مانده و موضوع تحقیقات آینده خواهد بود. بررسی چنین ساختارهایی می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره نقش بادهای ستاره‌ای در شکل‌گیری و تحول کهکشان‌ها فراهم کند.
